سکوت کن
 
آه... تورا بس است
 
کسوف شد طلوع های پیش رو
 
 سکوت کن 
 
باز کن پنجره های افق نما
 
 و پرزنان به سوی باغ سبز لاله ها
 
...به پیش رو
 
به وصل جمع  شقایق که رسیدی
 
نظاره کن
 
دوباره هم
 
ز رخت سرخ داغدار او مپرس
 
سکوت کن
 
و  داغ او
 
مپرس
 
بدان که این نهایت  جاودانگی است 
 
و آن کسوف
 
شب نیست
 
نگاه دیگری به  داغهای اوست
 
مترس
 
شب نیست
 
سکوت کن